สิว ( ACNES )
สิว ( acne
vulgaris ) เป็น โรคผิวหนังที่พบบ่อยของมนุษย์ มีลักษณะของเซโบเรีย
(ผิวสีแดงเกล็ด) คอมีโดน (สิวหัวดำและสิวหัวขาว), ปาปูเลส
(สิวเสี้ยน), โนดูเลส (สิวขนาดใหญ่), สิวเม็ดเล็ก
และอาจทำให้เกิดแผลเป็น นอกเหนือจากการทำให้เกิดแผลเป็น ผลกระทบหลักคือทางด้านจิตใจ
เช่นลดความเชื่อมั่นในตนเองลง และในกรณีที่รุนแรงมาก
จะทำให้เกิดภาวะซึมเศร้าหรือการฆ่าตัวตาย
การศึกษาหนึ่งได้ประมาณการอุบัติการณ์ของความคิดฆ่าตัวตายในผู้ป่วยที่เป็นสิวมีอยู่
7.1%
ในวัยรุ่น
สิวมักมีสาเหตุเกิดจากการเพิ่มขึ้นของแอนโดรเจนเช่นฮอร์โมนเพศชาย
ซึ่งเกิดขึ้นในช่วงวัยแรกรุ่น โดยไม่คำนึงถึงเพศ สิวอักเสบรุนแรงเป็นการติดเชื้อ
แต่สิวยังสามารถปรากฏในหลายรูปแบบของการไม่ติดเชื้อการเปลี่ยนแปลงของผิวมีสาเหตุเกิดจากการเปลี่ยนแปลงในหน่วยไพโลเซบาเซียส โครงสร้างผิวประกอบด้วยรูขุมขนและต่อมไขมัน
การเปลี่ยนแปลงที่จำเป็นต้องใช้แอนโดรเจนกระตุ้น
การรักษามีอยู่หลายหลายหนทาง
การรับประทานอาหารประเภทคาร์โบไฮเดรตอย่างน้ำตาลน้อยลงอาจช่วยได้ ยาสำหรับรักษาสิว
ได้แก่ เบนโซอิลเปอร์ออกไซด์ ยาปฏิชีวนะ (ทั้งยาทาหรือยาเม็ด), เรตินอยด์, ยาต้านแอนติเซบอริค, ยาต้านแอนโดรเจน, การปรับฮอร์โมน, กรดซาลิไซลิค, กรดอัลฟาไฮดรอกซี, กรดอะซีลาอิค, นิโคตินอะไมด์
และสบู่ที่มีส่วนผสมของคีราโตไลติค การรักษาในลำดับแรกและเชิงรุก คือ
สนับสนุนให้ลดผลกระทบระยะยาวจากการรักษาให้กับคนไข้.
สิวเกิดขึ้นมากที่สุดในช่วงวัยรุ่น มีผลกระทบประมาณ 80-90% ของวัยรุ่นในโลกตะวันตก อัตราที่ต่ำกว่าจะมีการรายงานในบางสังคมชนบท ในปี 2010 เป็นที่คาดประมาณการว่าเป็น 8 โรคที่พบมากที่สุดทั่วโลก ซึ่งส่งผลกระทบต่อ 650,000,000 คนทั่วโลก สำหรับคนส่วนใหญ่ สิวลดลงเมื่อเวลาผ่านไปและมีแนวโน้มที่จะหายไป - หรืออย่างน้อยลดลงมาก – เมื่อมีอายุ 25 อย่างไรก็ตาม ไม่มีทางที่จะคาดการณ์ได้ว่าจะใช้เวลานานเพียงใดสิวจึงจะหายไป และบางรายอาจตกอยู่ในสภาวะเป็นสิวในช่วงวัยสามสิบ วัยสี่สิบ และอายุมากกว่านั้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น